Yaş 35
Otuzbesime bastim gecen hafta... Ilk yari bitti: Hayat:1...Ben:0Ama belliydi boyle olacagi... Nicedir baslamisti belirtiler:
Yolda cocuklar "Amca su topu ativersene" diye seslendiklerinde
kuskulanmistim ilkin... Sonra saclarimdaki beyaz teller tescilledi
yari yolun ufukta gorundugunu... Baktim, lise fotograflarim sararmis,
sinif arkadaslarim yaslanmis.
Es dost sohbetlerinde saglik ve cocuk konusulur olmus, seyahat ve
ask yerine...Gok gibi gurlemeye aliskin muzik setimin ses dugmesini
kisar olmusum,icimdeki ucurtmanin ipini cekercesine... "Bizim zamanimizda"
diye baslayan nutuklar atmaya baslamisim mezuniyet torenlerinde-hayret!
Daha dun degil miydi benimkisi?-Yillar yili dudak buktugum "olumden
sonra hayat"masallarina kulak kabartmaya baslamisim gizliden gizliye...
Iple cektigim Haziranlara sirt cevirmisim.(Haziranda dogmus) Yasamin orta
sahasina girmisim.. irkilmisim...
Ruhumun ikizleri (ikizler burcu) yine cekistiriyorlar kollarimdan.
Biri "Daha ne gordun ki" diyor yuzunde papatyalarla; "Asil simdi
basliyor hayat...! Bundan sonrasi rahat!" Lakin "Buydu gorup gorecegim"
diye efkarlaniyor oteki..."Ikinci yari gecer hizla yaslanirsin zamanla...
"Yasi genc olanlar 35'e uzak durduklarini sanarak "sahi oldu mu o kadar?
Hic gostermiyorsun" tesellisindeler... 35'le coktan tanisanlarsa "hayat
hosgeldin" pankartlariyla karsilamadalar...Ilk yari sadece bir isinmaymis
meger: Asil ikinci yarida anlasilirmis tadi, hayatin... kavganin... askin...
Bense saskin... devre arasi bilancolarindayim.Son donemde, kimbilir kac kez
eski aniyi yarali ele gecirdim,bellegimin derinliklerinde...? Kimbilir kac kez
kendime yakalandim, kendimden kacarken... ve sustum vicdan sorgularinda
Aksi sedamla bile dertlesmedim. Meger ne yaman seruvenmis hayat?
Bazen yediverengulleri gibi bereketli...
Sanki hayat degil, Korfez krizi mubarek: Bir koyup,bes aliyorsun...
Yasiyor, seviyor ve seviliyorsun... Bazense kitliktan kiriliyor ortalik.
sasip kaliyorsun...Oysa-herkes bilmezden gelse de- skoru belli oyunun:
30'larda dedeni ve nineni kaybediyorsun. 40'larinda anneni ve babani...
ve 70'inde kendini... simdi devre arasi yolun yarisi... Bugune dek ancak
tanistik hayatla...Ben ona kendimi tanittim... O bana kendini...Gogsume
madalya gibi dizdim hatalarimi... Zaferlerim onlar benim...Olgunlugumun
yapitaslari... Ve derin bir yara gibi sakladim basarilarimi...Asansor
cikarken yukari, donup bakmadim asagi...Donmesin diyebasim...
Ben istikballe arkadasim...
Ne var ki hersey yarim...Hayat da yarim, sevdalar da... Daha diyeti
odenmedi sevinclerin...Ihanetlerin hesabi sorulmadi... Nazim'in dedigi
gibi Kopardim portakali dalindan. Ama kabugu soyulmadi. Sevdalara
doyulmadi...Doydum" diyen gormedim ki ben zaten... Lakin gel de zamana
anlat bunu...Sahi nedir bu telas, bu kin? Sanki oluye can yetistireceksin.
Baktim ikinci yari kapida... ve hayatin ceza sahasi yakin... Doldurdum
bir kara kutuya 35 yilin hesabini. Acilar, sancilar bir cekmecede, sevdalar
digerinde... Bir yerde huzunler ve korkular, bir ustte sevincler ve zaferler
Kat kat, dizi dizi dizdim kullanilmis takvimlerimi...Sabirla kapattim kutuyu,
sevgiyle muhurledim agzini... Ilk yari bilancom o benim: Yanginda ilk
kurtarilacak...kazada ilk acilacak... Yarimlar tam oldugunda kara kutuyu
acip bakanlar teshis koyacaklar halime... "cok mutlu olmus, fazla yuksekten
ucmus zavalli" diyecekler, ya da "sebepsiz alcalmis. Bile bile vurmus kendini
daglara..."Fakat kara kutu ancak bir kismini soyleyecek hikayenin...Kalani
benimle gelecek... Daglarin yamaclarina savuracagim en mahrem hatiralarimi.
Reyhanlar saklayacak sirlarimi...Skoru bir tek Ege'nin sulari bilecek...
Denize kavusabilirse eger icimdeki nehir... Hayat:0...Ben:1
Can Dündar